‘CÓMICS ESENCIALES 2016’


[Texto en castellano debajo]
Son membro da Asociación de Críticos y Divulgadores del Cómic de España (ACDCómic) desde a súa fundación. Sempre me considerei máis divulgador que crítico, e non precisamente porque vexa con maos ollos a figura do crítico, senón antes ben ao contrario, porque creo que o crítico debe ser unha persoa cunha formación tan vasta e un criterio tan ben formado que moi pouca xente pode permitirse realmente o apelativo; a isto hai que engadir que o crítico ten de ter a valentía de facer as súas valoracións con total honestidade e sabendo que probablemente, aínda que tratase de ser o máis respectuoso e medido nas súas apreciacións, moita xente (non só autores: tamén organizadores, editores...) non vai aceptar nada por debaixo da máxima puntuación. Creo na crítica como algo imprescindible para calquera medio, e celebro a vitalidade actual da crítica de cómic.

A revista Jot Down e mais a ACDCómic acaban de editar un anuario, Cómics esenciales 2016, en que participo con dous artigos: «Ciencia ficción en todo su esplendor», sobre a serie ¡Universo! de Albert Monteys, e «La distopía es hoy», sobre o volume Gran Hotel Abismo, de Marcos Prior e David Rubín. A asignación de títulos aos articulistas fíxose a partir da lista de Esenciales que publica semestralmente a asociación. Son un centenar de textos sobre outras tantas obras (ademais de varios artigos de fondo e unha entrevista a Ana Galvañ e Paco Roca).

Ao igual que as listas persoais do «mellor do ano», unha lista colectiva non deixa de ser un constructo a partir do cal descubrir cousas, ou iniciar debates sobre que é ou non é o que se pode considerar o mellor ou o máis destacable (e que criterios fan que sexa destacable, que non necesariamente teñen que ser a calidade intrínseca, senón tamén unha serie de factores externos). En calquera caso, está claro que se unha asociación como esta ten sentido é para comezar a ofrecer plataformas de referencia que permitan ir asentando a crítica de cómic, nun momento en que a crítica de calquera outro medio non goza precisamente do espazo que debería, polo que iniciativas como este anuario —ou o estudo sobre cómic dixital editado hai uns meses— son moi boas noticias para o sector.

Cómics esenciales 2016. Un anuario de ACDCómic & Jot Down, Barcelona/Sevilla: Wabi Sabi Investments, 2017
Anexo: outra reflexión miña sobre a crítica, publicada na columna «Entre as viñetas» de Culturagalega.org (comprobo agora que do texto desapareceron as raias, o que afecta bastante á puntuación): «A crítica, ese mal necesario» (2008)



[Texto en castellano]
Soy miembro de la Asociación de Críticos y Divulgadores del Cómic de España (ACDCómic) desde su fundación. Siempre me he considerado más divulgador que crítico, y no precisamente porque vea con malos ojos la figura del crítico, sino más bien al contrario, porque creo que el crítico debe ser una persona con una formación tan vasta y un criterio tan bien formado que muy poca gente puede permitirse realmente el apelativo; a esto hay que añadir que el crítico tiene que tener la valentía de hacer sus valoraciones con total honestidad y sabiendo que probablemente, aunque haya tratado de ser lo más respetuoso y medido en sus apreciaciones, mucha gente (no solo autores: también organizadores, editores...) no va a aceptar nada por debajo de la máxima puntuación. Creo en la crítica como algo imprescindible para cualquier medio, y celebro la vitalidad actual de la crítica de cómic.

La revista Jot Down y la ACDCómic acaban de editar un anuario, Cómics esenciales 2016, en el que participo con dos artículos: «Ciencia ficción en todo su esplendor», sobre la serie ¡Universo! de Albert Monteys, y «La distopía es hoy», sobre el volumen Gran Hotel Abismo, de Marcos Prior y David Rubín. La asignación de títulos a los articulistas se hizo partir de la lista de Esenciales que publica semestralmente la asociación. Son un centenar de textos sobre otras tantas obras (además de varios artículos de fondo y una entrevista a Ana Galvañ y Paco Roca).

Al igual que las listas personales de «lo mejor del año», una lista colectiva no deja de ser un constructo a partir del cual descubrir cosas, o iniciar debates sobre qué es o no es lo que se puede considerar lo mejor o lo más destacable (y qué criterios hacen que sea destacable, que no necesariamente tienen que ser la calidad intrínseca, sino también una serie de factores externos). En cualquier caso, está claro que si una asociación como esta tiene sentido es para comenzar a ofrecer plataformas de referencia para ir asentando la crítica de cómic, en un momento en que la crítica de cualquier otro medio no goza precisamente del espacio que debería, por lo que iniciativas como este anuario —o el estudio sobre cómic digital editado hace unos meses— son muy buenas noticias para el sector.

Cómics esenciales 2016. Un anuario de ACDCómic & Jot Down, Barcelona/Sevilla: Wabi Sabi Investments, 2017
Anexo: otra reflexión mía sobre la crítica, publicada (en gallego) en la columna «Entre as viñetas» de Culturagalega.org (compruebo ahora que
desaparecieron las rayas del texto, lo que afecta bastante a la puntuación): «A crítica, ese mal necesario» (2008)


Comentarios